جهانفرینگ

واژه ایدز(AIDS) برای او بار در سال ۱۹۸۲ به کار رفته است؛ HIV به معنای «ویروس نقص ایمنی انسان» است و این ویروس می تواند از طریق برخی از ترشحات بدن فرد آلوده به ویروس به فرد سالم دیگر منتقل شود.

تحقیقات بسیار بر روی مبتلایان به ایدز نشان داده است که معمولا آلودگی به این ویروس مدت ها پیش از بروز علایم بیماری روی می دهد؛ این فاصله زمانی که دوره کمون یا نهفتگی بیماری گفته می شود، در بیماری ایدز بسیار متغیر است و به طور متوسط ۱۰ سال طول می کشد؛ فردی که در مرحله نهفتگی بیماری است، می تواند عفونت را به افراد دیگر منتقل کند.

در دوره نهفتگی بیماری، شخص آلوده به ویروس در ظاهر سالم به نظر می رسد؛ در ۷۰ درصد موارد پس از عفونت اولیه با ویروس، بیماری خفیفی بروز می کند که به صورت تب، سردرد، دردهای عضلانی، گلودرد، بثورات پوستی بدون خارش و غدد لنفاوی متورم می شود؛ هنگامی که ویروس سیستم ایمنی را تخریب کند، علایم بیماری ظاهر می شود.

علایم بیماری ایدز

۱-کاهش وزن سریع

۲-تب های تکرارشونده و یا تب بیش از یک ماه

۳-تعریق شبانه فراوان

۴-ضعف و خستگی شدید و غیرقابل توجیه

۵-اسهالی که بیش از یک ماه طول کشیده باشد

۶-عفونت ریه یا سرفه مداوم بیش از یک ماه

۷-از دست دادن حافظه، افسردگی و یا سایر اختلالات عصبی

۸- لکه های قرمز، قهوه ای، صورتی یا بنفش بر روی پوست، داخل دهان، بینی یا پلک ها

شایع ترین راه های انتقال ویروس HIV

۱-رابطه جنسی با فرد آلوده به ویروس

۲-استفاده از سرنگ مشترک

۳-از راه مادر آلوده به جنین پیش یا هنگام تولد و یا از طریق شیر دادن به نوزاد پس از تولد

۴-دریافت خون یا محصولات خونی آلوده به ویروس

۵-پیوند اعضا از افراد آلوده به ویروس

متن کامل مقاله در سایت دانشگاه علوم پزشکی شیراز

امروزه پاستیل ها یا قرص های مکیدنی پروبیوتیک به عنوان یک ابزار کاربردی برای ارتقای سلامت حفره دهانی مورد توجه بسیار قرار گرفته اند. طی یک مطالعه بالینی چهار هفته ای که یافته های کامل آن از طریق انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، محققان توضیح می دهند که چگونه مصرف روزانه قرص های مکیدنی پروبیوتیک می تواند پاتوژن ها را کاهش دهد، رشد باکتری های خوب را تقویت کند و تولید آنتی بادی ها را افزایش دهد.

متن کامل مقاله در سایت عصر ایران

مهدی! بالاتر از مولوی، خیابانی هست به نام فروزش، کوچه‌ای فرعی وسط آن می‌خورد به پشت میوه فروشی بزرگ محله. وسط‌های کوچه، پشت نرده‌های خانه‌ای قدیمی، بوته یاسی هست، از همان یاس‌های زرد و سفید، یاس امین الدوله.

نه حالا که اگر ۵۰ سال دیگر هم از کنار این یاس بگذرم، تو را و عصرهای آن سه ماهِ بهار پنجم ابتدایی را به یاد می‌آورم که هر روز یک ربع، بیست دقیقه، چرخ می‌زدیم بین یاس‌های خانه‌هایی که سر راه‌مان از مدرسه به خانه بودند، مست عطر دلنشین و طعم شیرین‌شان می‌شدیم. سه ماه؛ همین‌قدر زیاد که انگار عمری بوده باشد و هزار هزار خاطره برایم ساخته باشد؛ سه ماه؛ همینقدر کم که پدرت، پشیمان از یک مهاجرت هرچند کوچک و به گفته خودش اشتباه، بگوید باید برگردید شهرستان. بعد توی جاده، آن اتفاق دلخراش بیافتد و پدر و مادرت را همزمان دست بدهی.

من نمی‌فهمم غمت را مهدی. من نمی‌توانم تو و خواهر و برادر بزرگت را قضاوت کنم. فقط از خودم می‌پرسم، که اگر به هر ترتیبی به شهرستان برنگشته بودید، آن سیل اتفاقات پشت هم در آن ۱۰ سال بعد از رفتن پدر و مادرت نمی‌افتاد، مثلا پدربزرگت آنقدر زود از دنیا نمی‌رفت، مثلا خواهرت را آنقدر زود شوهر نمی‌دادند. مثلا برادر ۱۶ ساله‌ات را برای کار به تهران نمی‌فرستادند و تو مجبور نمی‌شدی نوجوانی‌ات را بروی خانه شوهرخاله نسبتا غریبه‌ات در شرایطی سخت بگذرانی.

اگر همه این‌ها اتفاق نمی‌افتاد، حالا یک آشنایی از اعتیاد بار اولت، از ترک کردن و از اعتیاد بار دومت، گم شدنت، از رفتن بی بازگشتت برای من نمی‌گفت، حالا هربار که از سر کار می‌روم سمت خانه، اواسط خیابان فروزش، وسط کوچه‌ای فرعی، بوته یاس امین الدوله، غمت را روی دلم آوار نمی‌کرد مهدی... کجایی مهدی؟

من اگه بچه داشتم، حتما یکی از دغدغه هام این بود که فرزند دلبندم دم به دیقه پای گوشی و تبلت و اینا نشینه و 2 ساعت سرش تو دنیای دیجیتال گرم نباشه.

واسه همین حتما هم دوچرخه واسش میگرفتم، هم سعی میکردم کتاب داستان واسش بخونم و به خوندن عادتش بدم و هم بازی های فیزیکی رو واسش فراهم کنم.

چند روز پیش به یه چیز جالبی بر خوردم به اسم پاپیت. فکر میکنم گزینه مناسبیه واسه این منظوری که گفتم. خیلی از بچه ها ظاهرا دوستش دارن و اخیرا بین خیلی سنین بچه ها باب شده.

خیلی جاها هم دارنش، که من آدرس یکی از این سایتا که میشناسمشون و قبلا خرید موفقیت امیزی ازشون داشتم رو اینجا میذارم. اصلا آدرس دقیق صفحه یکی از پاپیت هاشون رو میذارم همینجا:

پاپیت کیف خرگوشی

خدایی اگه خریدین و خوشت اومد بهم بگین.